ایمان - وبلاگ دوستي
جالبه که ما همیشه فکر می کنیم مرغ همسایه غازه . همیشه کتاب های ترجمه شده رو می خونیم و لذت می بریم و از جستجو در کتاب های ایرانی می ترسیم . با دوستان خارجی درد دل می کنیم ولی از ایرانی ها فرار می کنیم . بدون شناخت کافی در مورد همه چیز و همه کس نظر می دیم و هر چیزی که داریم منکرش می شیم و در مورد داشته های جوامع دیگه اغراق می کنیم . خوبی های نزدیکان خودمونو نمی بینیم ولی از خوبی غریبه ها به وجد می آیم .
البته مشکل فقط این نیست . بعضی ها کاملا برعکس عمل می کنند و فقط خودشونو می بینن . هر چیزی که دارن چه خوب و چه بد در حد پرستش دوست دارن و اصلا گوششون به حرف حساب بدهکار نیست . ماشین و ساعت و خلا صه هر چیزی که متعلق بهشون باشه عالیه و اصلا بهترینه . اگه گیشا زندگی کنن بهترین جای تهرونه و همین طور در مورد همه چیز اظهار نظر می کنن .
خلاصه ما ایرانیا حد وسط نداریم . یا خیلی غرب زده می شیم و یا متعصب .
اگه همیشه فکر کنیم چیزی که داریم بهترینه هیچ وقت سعی نمی کنیم که تغییرش بدیم و همیشه در جهل و نادانی می مونیم . اگه به همه ی شرایط راضی باشیم هیچ وقت پیشرفت نمی کنیم . البته اگه بدون تحقیق هم سریع نظر بدیم و هر کس هرچیزی که گفت بپذیریم ممکنه خیلی زود پشیمون بشیم و با تکرار این قضیه دیگران به ما بی اعتماد بشن و دیگه روی حرفمون حساب نکنن .
نه تعصب زیاد خوبه و نه غرب زدگی . باید از چیزای خوبمون با منطق دفاع کنیم و بدون تعصب در مقابل حرف حق و درست تسلیم بشیم . تنها در این صورت می تونیم پیشرفت کنیم و ایرانی که شایسته است بسازیم . تا کی لج بازی و تعصب های کور کورانه . تا کی تقلید و پیروی از کج فهمی ها و ظلم مستکبران . تا کی غرب زدگی ویا وطن فروشی . چرا ما ایرانیا حد وسط نداریم ؟
چرا کشورهای دیگرو می سازیم ولی در ایران خوب کار نمی کنیم ؟ چرا مرغ همسایه غازه ؟
چرا به دلایل مختلف بین دوستان تفرقه میندازیم ؟ به بهونه ی دین و مذهب و اعتقادات شخصی دیگران رو تحقیر می کنیم . واقعا ما انسان ها با این همه استعداد نمی تونیم ایران رو بسازیم ؟
مطمئنم اگه همه بخوایم می شه و می تونیم . البته باید تعصب رو کنار بگذاریم و فقط به نکات اشتراکمون فکر کنیم . دست همدیگرو بگیریم . باید فداکاری کنیم . باید از بعضی چیزا بگذریم تا به اهداف مهم تر برسیم . باید عاشق باشیم تا بتونیم فداکاری کنیم .
باید همدیگرو دوست داشته باشیم تا بتونیم با هم کار کنیم و از همه ی امکانات استفاده کنیم . باید از کسی بد نگیم تا نشنویم . باید شکرگذار باشیم ولی تلاش کنیم که هر روز چند پله صعود کنیم . از پیشرفت کسی ناراحت نشیم چون اون روزی نردبان ما برای ترقی است . با همدیگه کار کنیم و قدر این روزهارو بدونیم . مغرور نباشیم و از بالا به دیگران نگاه نکنیم . باید به حرف همه گوش کنیم تا بتونیم راه درستو با مشورت پیدا کنیم .
به امید روزی که فقط به آینده بی اندیشیم و از همه ی پتانسیل ها برای آبادانی و پیشرفت ایران استفاده کنیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر