ایمان - وبلاگ دوستی
در انديشه ايرانی دروغ يکي از بزرگترين گناهان و زشت ترین آنهاست . دروغ ضد صداقت و راستي است و هنگامي که افراد يک جامعه صفت راستي را رها کنند به يقين نتيجه آن جز ضرر نخواهد بود و اعتماد بین مردم از بین می رود .
امروزه دروغگویی آنقدر بی اهميت و ناچيز شمرده شده که ما برای سرگرم شدن نيز به سادگی دروغ مي گوييم .
داريوش پادشاه هخامنشيان در کتيبه بيستون (کرمانشاه) در پيرامون دروغ چنين دعا می کند " خداوند کشور را از دشمن، خشکسالی و آفت دروغ محفوظ نگاه دارد" . پارسيان در زمان هخامنشی دروغگويي را بدترين عيب می دانستند و برای آنکه ناگزير به انجام اين کار زشت نشوند حتي از وام خواستن نيز خود داری مي کردند چرا که ممکن بود وامدار به جهتي ناگزير به دروغگويی شود.
طبق آمارها صداقت و راستگويی مردم در سال 75 ، 60 درصد بود و هم اکنون به 40 درصد رسيده و اين مساله يک زلزله اجتماعی است .
دروغگويی يک پديده و عاملي است برای رسيدن به مقاصد نادرست؛ افراد جامعه برای دست يابی به منافع و مصالح معمولا در بسياری از موارد نادرست متوسل به گفتار دروغ می شوند. البته طبق نظر جامعه شناسان افراد بسياری برای رسيدن به اميال بلند پروازانه خود از آنجا که موفق به انتخاب روش درست نيستند و نرسيدن به آمال را نوعی شکست محسوب می کنند ممکن است به دروغ متوسل شوند و در بسياری از موارد اين گروه باعث تضيع حق سايرين می شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر